Populaire expositie toch weer in het Stedelijk, ‘ De Oase Van Matisse’. Want ondanks dat we er waren voor het museum open ging, stonden we toch in de rij, voor de ingang, en later ook in het museum voor de expositie zelf. Wel grappig onder het wachten is dat je met veel buitenlanders staat te wachten. Genieten van kunst in je vakantie. Je verbazen en vergapen, ik vind het zelf altijd een feestje.
Enfin, eindelijk binnengekomen stuiten we direct al op een prachtig werk van Van Gogh: La Berceuse (Augustine Roulain). De achtergrond in dit werk met geprononceerde bloempatronen heeft Matisse wellicht geholpen bij het ontwikkelen van zijn achtergronden. Nou, da’s precies wat van Gogh voor mij ook doet!
De tentoonstelling geeft een uitgebreid beeld van alle creatieve uitingen in het leven van Matissse. Niet alles spreekt mij evenveel aan. Maar er zijn wel wat hoogtepunten wat mij betreft. Zijn boek Jazz. Supergaaf! Een zaal waarvan elke wand is bedekt met de handgeschreven en getekende pagina’s van dit boek. Ik stond ervoor te huilen, zo mooi. En exact waar mijn hart sneller van gaat kloppen.
Een boek maken!
Het handschrift van de kunstenaar!
Elke pagina is als een kunstwerk! Geweldig!
Ook heel leuk: de brieven die hij schreef en de versierde enveloppen waarin hij ze verstuurde. Alleen wel wat karig versierd, met een of twee bloemetjes op de achterkant (bijna meisjesachtig..). Het handschrift van Matisse is mooi, en zijn bladverdeling kunstig.
Het lijkt of hij behoorlijk vaak aan het werk was met paletmes in zijn schilderijen. Stevige streken en een doordacht kleurgebruik. Net als bij Van Gogh een bijna hemels kleurgebruik. ( Bijvoorbeeld in Andre Dedain, Une rue a Arceuil) De ontwikkeling van Het Fauvisme is in deze tentoonstelling duidelijk te zien.
De Odalisquen laten een blije Matisse zien, die hamonieuze, weelderig gedecoreerde ateliersinterieurs schildert. Doeken vol detail. Met bevallige dames, naakt of in Moorse kostuums.
Dit vond ik wel de mooiste odalisque. Hij is niet van Matisse en ik ben vergeten op te schrijven van wie wel.
De grootste ruimte is vrijgemaakt voor de knipsels van Matisse. Waar ik niet echt kapot van was. Maar waarvan het wel heel fijn is om te zien dat men er zoveel om geeft. Immers, hij heeft deze kunstvorm vooral tegen het einde van zijn leven, toen hij niet meer in staat was tot schilderen, helemaal uitgewerkt. Met behulp van zijn assistent. Dat je toch steeds jezelf weer uitvindt, met de beperking die je misschein hebt toch een uitingsvorm maakt om dat wat in je leeft naar buiten te laten komen. Dat vond ik troostend.
Tenslotte nog een tekening uit mijn reis-sketchbook van het Restaurant Stedelijk Museum. Want de tentoonstelling was zo druk bezocht dat ik daar niet echt iets kon gaan tekenen.
