Deze zondag tekende ik 20 Tien-Minuten-Portretten in bijna 5 uur.
Hoe gaat dat? Het tekenen van een tien minuten portret?
Iemand gaat tegenover me zitten, en gedurende ongeveer een kwartier ben ik totaal gefocust op deze mens. Ik zie en voel. Eigenlijk zou ik met mijn ogen dicht kunnen tekenen. Alleen is de gelijkenis in de tekening dan wel erg ver weg…..
We praten terwijl ik teken.
Waarover? Vandaag sprak ik met Willem over de Camino, met een ouder stel of verliefdheid kan blijven, ook als je al 40 jaar bij elkaar bent, met Frans over astronomie beleven met je hart, met Kay en Juno over muziek, met een vrouw over ernstig ziek zijn en in je portret het lichte en meisjesachtige terug willen zien waar je naar verlangt, en over eenzaamheid, vriendschap en er zijn voor elkaar, met Michel over bush camping en het overschatte belang van douchen, met eigenlijk wel iedereen over de schoonheid der dingen, over taartjes en mooie wijn.
Allemaal kortdurende maar diepgaande ontmoetingen.
Met mensen.
Die na een kwartier met een ingelijst portret naar huis gaan.
Een herinnering, aan een zondag in juni,
Op een plein,
In een dorp,
Aan een tafel
Waar ik zit, met mijn krullen en een pen.
Punt.
