Onderaan de berg waar de Sacré Coeur in Parijs op is gebouwd, ligt dit echt franse appartementengebouw.
We liepen door de rode deur naarbinnen, klommen met al onze bagage 5 verdiepingen omhoog over de monumentale en totaal versleten eikenhouten trap met rode randen, tot we in het uiterste hoekje van de gang weer een rode deur zagen, daar paste dus die vreemd gevormde sleutel in, de deur zwaaide open….
Daar stonden we dan…
In het kraaiennest bovenop.
Een piepklein appartement met franse ramen, een keukengootsteen zonder aansluiting (gooi op tijd de afwasteil die eronder staat leeg), een douche waar je je adem in moet houden, en een slaapbank die golft als de middellandse zee…
Als echte Fransen leven we de komende 48 uur in Parijs.
Direct de loopschoenen ondergebonden en daar liepen we frank en vrij de berg op. Langs onnoemelijk leuke eettentjes waar de heerlijkste geuren uitkwamen. En maar door en maar door….het ene been voor het andere, twintig minuten schuin naar boven, trappen op, langs bomen, een pleintjes hier en daar overstekend….
Voordat de sprankelend witte torens kin beeld kwamen eerst de reis van ons afspoelen. We ankeren bij La Soeur. En wie wil er niet zo’n zus! Wauuw!!! Het glazuur sprong van onze tanden bij binnenkomst, zoete taartenwalhalla!
En prachtige thee. Zoals overal hier in Parijs in een theepot met een mooi kopje per mens geserveerd.
Enfin, vlakbij de Sacré Coeur zit het Musee Montmartre waar het werk van Suzanne Valadon geëxposeerd wordt, en waar. Je live in haar atelier kunt rondlopen. Een droomatelier met perfect licht, in het oudste huis van Montmartre, op bovenop de berg, naast de wijngaard van Montmartre, Clos Mont Martre. Suzanne was een franse impressionistische kunstschilder, werd de minnares van o.a. renoir en werd onderwezen door Henri Toulouse Lautrec, Renoir en Edgar Degas. Allemaal namen uit een tijd waarin de schilderkunst in een ontwikkeling zat. De werken die je hier kunt zien zijn Franser dan frans, dromerig, met als inspiratie het dagelijkse leven, de natuur in deze omgeving en de mensen die er werkten en woonden. Suzanne werd het meest bekend met haar naakten. Ze werd als baanbrekend beschouwd, Ewen vrouwelijke kunstenaar in een tijd waarin de kunstwereld werd gedomineerd door mannen. We dwaalden een heerlijk uur rond.
En toen verder! Eten, ja!! Frans eten tussen de Fransen, we deden het. De volgende ochtend in de metro en zwerven door le Marais. Met vermoeide voeten sprongen we op de Bato-Bus om ons in 1,5 uur langs de Seine te laten wiegen, likkebaardend starend uit het raam.
Selfies bij de Eiffeltoren en dan eruit bij de Champs Elysees. Een explosie van kerstlichtjes, winkels vol merken die ik alleen uit tijdschriften kende, en ’s avonds ankeren in ‘ons buurtje’ met een plukplank vol frans lekkers en dan de benen omhoog in ons appartementje. De volgende ochtend uitgebreid ontbijten, terwijl de buren van onze tafel; zich tegegoed deden aan een groot plateau fruit de mer.
Franser wordt het niet lieve mensen, Fruit de mer om 10 uur op zondagochtend…….
Zes uur later waren we weer thuis.
The end.
